به نقل از «همشهری آنلاین»

فیلم ها و سریال هایی که مهرجویی نتوانست آنها را به سرانجام برساند|از نگاتیوهای گمشده «الموت» تا بازیگرانی که پای کار «سنتوری ۲» نیامدند.

تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۰۱۴۵۰

 

به گزارش همشهری آنلاین ،از سال ۱۳۴۶ که «الماس ۳۳» ساخته شد تا سال ۱۳۹۸ که «لامینور» جلوی دوربین رفت، داریوش مهرجویی در سینمای ایران به فعالیت پرداخت. حاصل ۵۲ سال فعالیت هنری، به کارنامه ای پربار منجر شده که میانشان تعدادی از بهترین های تاریخ سینمای ایران به چشم می خورد. آثاری چون «گاو»، «دایره مینا»، «اجاره نشین ها»، «هامون»، «بانو»، «سارا»،«لیلا» و «درخت گلابی».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۲۳ فیلم بلند سینمایی، یک فیلم نیمه بلند ( «تهران روزهای آشنایی» اپیزودی از فیلم «طهران، تهران»)،  یک فیلم کوتاه «فرش و فرشته» ( اپیزودی از فیلم «فرش ایرانی») و فیلم مستند داستانی «سفر به سرزمین آرتور رمبو» مجموعه آثار سینمایی مهرجویی را تشکیل می دهد. در طول سال های طولانی فعالیت هنری مهرجویی، فیلمنامه های فراوانی توسط این سینماگر نوشته شد که امکان ساخت پیدا نکرد.مهرجویی یک فیلم سینمایی هم کارگردانی کرد که نگاتیوهایش به شکل عجیبی گم شد.

الموت؛ نگاتیو های گمشده 
بعد از توقیف «دایره مینا» مهرجویی تصمیم به ساخت «الموت» گرفت. فیلمی که تلویزیون ملی تهیه کننده اش بود و عزت الله انتظامی و ژیلا کاظمی از جمله بازیگرانش بودند. فیلمی که نگاتیوهایش مفقود شد. مهرجویی بعدها درباره پروژه ناکام الموت گفت: «حدود دو سال برای ساخت فیلم«الموت» زحمت کشیدیم اما این فیلم ناپدید شد و ما هرچه پیگیری کردیم چیزی نیافتیم.»

کارآگاه یحیی؛ لوکیشن هایی که پیدا نشد

سال ۱۳۷۱مطبوعات سینمایی خبرهایی درباره فیلم «کارآگاه یحیی» منتشر کردند. فیلمی که مهرجویی قصد داشت پس از کارگردانی «بانو» آن را جلوی دوربین ببرد. در آن سال ها از فتحعلی اویسی به عنوان بازیگر اصلی فیلم کارآگاه یحیی نام برده می شد. فیلمنامه کارآگاه یحیی که قرار بود اثری پلیسی باشد بر اساس رمانی از رضا جولایی نوشته شده بود. به گفته فریال جواهریان طراح صحنه و لباس آثار چند فیلم مهرجویی و همسر سابق این هنرمند، قرار بود این فیلم در باکو ساخته شود و حتی فیلمنامه اش به زبان روسی هم ترجمه شده بود. در نهایت اما این فیلم ساخته نشد. هزینه بالا مهم ترین دلیل ساخته نشدن کارآگاه یحیی بود. مهرجویی تا سال ها امیدوار به ساخته شدن کارآگاه یحیی بود. به طوری که سال ۱۳۷۶ هم وقتی در برنامه تلویزیونی «حرفه ای ها» حضور یافت در پاسخ به پرسش مجری برنامه ( احمد نجفی) گفت: کارآگاه یحیی لوکیشن هایی می خواهد که پیدا کردنش مشکل است. یک مدتی گشتیم و یک مدتی هم وقت گذاشتیم روی این کار ولی به نتیجه مطلوبی نرسیدیم. در نظر داریم دو مرتبه یک حرکت دیگر انجام بدهیم که شاید بشود لوکیشنی که می خواهیم را بیابیم.»

«عطار«و«زکریای رازی»؛ سریال های ناکام 

دهه هشتاد سال هایی بود که مهرجویی پس از ساخت فیلم - سریال «مهمان مامان» قرار بود دو سریال تاریخی برای تلویزیون بسازد. مهرجویی فیلمنامه های «عطار» و «زکریای رازی» را برای تلویزیون نوشت. مهرجویی ابتدا فیلمنامه «عطار» را به صدا و سیما ارائه کرد وقتی این پروژه به ثمر نرسید، او طرح فیلمنامه سریال «زکریای رازی» را به تلویزیون داد و گویا فیلمنامه اش را هم تکمیل کرد ولی تغییر مدیریت ها در تلویزیون باعث شد این سریال هم به نتیجه نرسد.

«گم گشته»؛ محصول مشترکی که به نتیجه نرسید
مهرجویی، پس از ساخت فیلم « میهمان مامان» ساخت فیلم «گم گشته» را آغاز می کند. این خبری بود که مجید اوجی به عنوان تهیه کننده فیلم تازه مهرجویی در ۲۷ شهریور ۱۳۸۲ به ایسنا داد و گفت تا زمانی که آقای مهرجویی فیلمبرداری «میهمان مامان» یا «تولدت مبارک» را به پایان نرساند هیچ اقدامی نخواهیم کرد. قرار بود 50 درصد از بودجه  کار توسطZDF و 50 درصد دیگر توسط شرکای ایرانی تأمین می‌شود. در نهایت گم گشته هم به نتیجه نرسید و ساخته نشد.

تولدت مبارک؛ فیلمنامه ای که دردسر ساز شد

اول مهر ۱۳۸۱ خبر صدور پروانه ساخت «تولدت مبارک» به کارگردانی داریوش مهرجویی منتشر شد. فیلمی که به پیش تولید هم رسید ولی موقتا کنار گذاشته شد تا مهرجویی «مهمان مامان» را بسازد. در شهریور ۱۳۸۳ پروژه «تولدت مبارک» دوباره به جریان افتاد و گفته می شد قرار است فیلم به جشنواره فیلم فجر برسد. در نهایت اما مخالفت معاونت سینمایی با فیلمنامه مهرجویی، باعث شد پرونده تولدت مبارک هم بسته شود.

«سنتوری ۲» و بازیگرانی که نیامدند 

اکران نشدن «سنتوری» به لحاظ روحی لطمه زیادی به مهرجویی زد. شاید به همین دلیل مهرجویی تصمیم گرفت قسمت دومی برای فیلم ناکامش بسازد. مهرجویی در آبان ۱۳۹۳ اعلام کرد «سنتوری ۲» را می سازد. فیلمی که ابتدا بهرام رادان از بازی در آن انصراف داد و بعد حامد بهداد هم که قرار بود جایگزین رادان شود، از پروژه کنار رفت. نام فیلم به «مرد پاییزی» تغییر یافت ولی در  سرنوشتش تغییری حاصل نشد و در نهایت به جمع پروژه های ناکام مهرجویی پیوست.

کد خبر 798162 منبع: همشهری آنلاین

منبع: همشهری آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۰۱۴۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آقای سعید آقاخانی، ما تحمل می‌کنیم، اما دل خودتان نسوخت؟

آفتاب‌‌نیوز :

صفحه اینستاگرامی «صبح سینما» در نقد کیفیت نازل فصول جدید «نون خ» و «زیرخاکی» نوشت: فصل بندی در تمام دنیا شیوه رایجی است. سازندگان یا در ابتدا نقشه راه یک روایت را در چند فصل آماده دارند یا با توجه به اقبال مخاطب مسیری را برای ادامه قصه باز می‌کنند. در سریال‌های کمدی نیز با توجه به اقبال مخاطب فصل‌های بعدی با اتاق فکری مجرب و گروه نویسنگدان خلاق طراحی می‌شود. اما گویا در صدا و سیما فصل بندی و ساخت ادامه یک سریال به چیز‌های دیگری بستگی دارد و در یک لیگ دیگر بازی می‌کنند. مدت‌هاست دیگر نه قصه مهم است و نه لزوم ساخت ادامه آن؛ همین که دوستان هر سال دور هم جمع شوند و یک «چیزی» به نام فصل چندم سر هم کنند کفایت می‌کند. سعید آقاخانی و پژمان جمشیدی هم هستند.

قبول که می‌شود در سریال‌های کمدی پیوستگی را فراموش کرد، اما آیا نباید یک مجموعه ۱۵ قسمتی هدف و قصه‌ای برای ساخت داشته باشد؟ تا کی باید روی موج موفقیت گذشته سوار شد؟ بعضا دیده شده دوست نویسنده تکه‌های بامزه سریال‌های پر مخاطب گذشته همچون «شب‌های برره»، «پایتخت»، «باغ مظفر» و... وصله می‌کند و یک کپی دست چندم و در مواردی درنیامده از آن را به دل قصه‌اش راه می‌دهد.

مخاطب هیچ سکوت می‌کند و گاه تحمل؛ خودتان دلتان برای چیزی که می‌سازید نمی‌سوزد؟ تا کجا می‌خواهید از اعتبار گذشته خرج کنید؟ اگر نمی‌توانید یا نمی‌شود به سراغ کار تازه بروید شاید نتیجه بهتری هم برای شما داشته باشد و هم مخاطب.

منبع: سایت برترینها